İkbal'e Mektuplar-17 ( Sezon Finali, ikbal'e Methiyeler Kasidesi)

İkbal'im... Kurban olduğum yarim...

Bu mektubumda sadece sana dizebildiğim kadar methiye dizeceğim. Çünkü bu sabah uyandığımdan beri sadece sana güzel kelimelerle, cümlelerle hitap etmek istiyorum. Biliyorum bu mektupları okuyamıyorsun. Bu methiyeleri yüzüne karşı tek tek , harf harf ben söylemek isterdim.

Aşkım, sevdiğim, sevgilim, kadını, karım, gül yüzlüm, tatlı sözlüm, nur özlüm...

Gözümün nuru, ömrümün varı, hayatımın anlamı, yaşam kaynağım, hayat pınarım... Sevdiceğim, nazlıcağım, cancağzım, gönlümün gözü, yüreğimin özü yarim.

Aşkıyla yandığım, aşkına kandığım, kalbine inandığım, sözüne güvendiğim, tebessümüne itibar ettiğim, gülüşüne tüm gardımı teslim ettiğim...

Azarıyla bittiğim, canıma yettiğim, methiyeler ettiğim... Tükenip bittiğim, çekip gittiğim yarim...

Uğruna kelimeler yazdığım, gülüşüne mezarlar kazdığım, mutluluğuna yuvalar bozduğum yarim.

Saçını sevdiğim, gülüşünü, tebessümünü, gülümsemesini sevdiğim, Kaşını, gözünü sevdiğim... Her bir saçının teline ömürler heba ettiğim...

Sevdiklerini sevdiğim, nefret ettiklerinden nefret ettiğim, düşmanlarını düşman, dostlarını dost bellediğim... Uğruna yıldızları ellerimle ellediğim yarim.

Ağladığım,bağladığım yeri geldiğinde çağladığım yarim.

Sararıp solduğum, aşkıyla dolduğum, ararken bulduğum, yoluna mecnun olduğum yarim...

Delice sevdiğim, adamca sevdiğim, erkekçe sevdiğim... Türk'çe sevdiğim yarim...

Hali hazırda beklediğim, günü güne eklediğim, kaderimi yeklediğim sevgilim...

Yokluğunda üşüdüğüm, varlığında ısındığım yarim.

Seni çok ama çok seviyorum ikbal'im...
Gülüm... İkbal'im..

Birgün mutlaka aşkım.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder