İkbal'im...
Amacın nedir, maksadın nedir anlamakta zorlanıyorum. Bir gün gül cemalinden gülücükler eksik olmazken, bir gün depresif mimiklerle doluyor suratın.
Sana neler olduğunu anlamakta zorlanıyorum.
Halbuki en mutlu olmayı biz hak ediyoruz. Halbuki en çok neşeli olması gerekenler bizleriz.
Çok çileler çektim, çok belalar atlattım ve hala bir çoğu ile boğuşmaktayım. Buna rağmen İkbal'in aşkından zerre vazgeçmeden yoluma devam etmeye çalışıyorum.
Galiba seni sensiz yaşamayı öğrenmem gerekiyor. Bu hem seni hem de beni üzülmekten bir nebze olsun kurtaracaktır.
Sesini duymadan geçirdiğim gün zaten günü zararla kapatan tüccar psikolojisinde başımı gömdürüyor yastığa...
Sesini duymadan geçirdiğim gece, sabaha kadar kabuslar, karabasanlar, afakanlar çöküyor üstüme..
Seni sensiz yaşamak en büyük ceza gibi görünse de seni sensiz yaşamayı öğrenmem gerekiyor. Senin üzülmene dayanamıyorum. O an mutlu olabilmen için iki kanat diliyorum Rabbimden, kanatlanıp geleyim yanına.
2-3 gündür yanına gelip birlikte geçireceğimiz mutlu ve güzel bir kaç saatin planlarını yapıyorum. Şu gün otobüs bileti alırım, şu saatte binerim, Yozgat'a şu saatte varırım. Sonra şunu yaparız, bunu yaparız gibi gibi vs.
Bir anda tüm hevesimi kaçırmayı nasıl başarabiliyorsun bilmiyorum.
Beni ötelemekten ya büyük zevk alıyorsun ya da gerçekten buna mecbursun. Çünkü bazen hükm-ü nazarında itten daha kıymetsiz olduğum hissine kapılıyorum.
Yalvarıyorum her gece Allah'a '' neden Allah'ım, nedennn, neden bu zulüm''
Sensizliğe de dayanamıyorum, seninleyken ayaklarının altında gururumun çiğnenmesine de.
Atlatıyorum bir süre sonra sensiz kalıp yine seni sevmeye devam edebilme yeteneğini kazanıyorum.
Sonra sensizlikler içerisinden çıkıp gelip, karanlıklarımı aydınlığa, monoton hayatıma aksiyon kazandırıp beni bedbaht etmeyi başarıyorsun.
Neden be aşkım, neden be sevgilim. Bu zulmü, bu işkenceyi neden yapıyorsun. Bir lahza kalbimi, yüreğimi düşünmüyor musun?
Bu adam üzülür mü, bu adam kırılır mı, bu adam darılır mı? demiyor musun?
Artık senden birşeyler beklemeyi bırakmanın zamanı geldi, seni sensiz yaşamayı öğrenmenin zamanı geldi. O yüzden tekrar özüme dönüp, ne dileyeceksem Tanrı'dan dilemeliyim.
Bu mektuba istinaden duam göklere erişsin.
Ey yerleri ve gökleri yaratan Rabbim. Sen İkbal'e merhamet ve hoşgörü nasip eyle. Sen İkbal'e öyle bir kalp ver ki, kimseyi üzüp, kimseyi kıramasın. Kırmaktan korkan, ürken bir insan olsun.
Allah'ım sen İkbal'in ayağına taş değdirme, onu koru gözet. Kimse onun gururunu, onurunu incitmesin, serçe yüreğini kırmasın.
Allah'ım sen ona muhakeme gücü ver. Kimseyi yargısız infazlarla gönül hapishanelerine göndermesin.
Allah'ım ben İkbal'i seviyorum, onu Sende sev.
Bir gün mutlaka aşkım
26/08/2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder